O Umudun sesi, o Aydınlık neferi,

Diğer kanallarda sürerken algı savaşları,

Zihinler işgalindeyken karamsarlığın,

karanlığa boğulmazdı, aydınlıkçıydı çünkü,

tek dişi kalmış canavarı gösterirdi, Baydını,

O yolu hep vatana çıkan, vatansever Türk aydını.

Tanıdığım tüm Aydınlıkçılar gibi;

denize dökerdi kötümserliği, denize dökerdi yılgınlığı,

O güneşli yarınların kapısını açanların,

O yüreğinin kabuğunu kıranların,

bu topraklarda Mustafa Kemaller yenilmez diye haykıranların,

Ergenekon’dan çıkanların teşkilatından.

Kendine güvenemeyip kaçanların değil,

Asya çağını açanların,

çağırıp insanlık cephesinin hakikatından,

karanlıkta yolunu yitirene ışık saçanların katından.

Vatan ve Hürriyet aşkının timsali Teoman Alili

Vazgeçmezdi, mevzisini terk etmezdi

Ortak aklın, ortak yüreğin sesiydi,

büyütürdük umudu kararlı sesinde,

Korkuturdu özgüveni emperyalist Amerika’nı,

Harekete geçirirdi damarlarda kanı,

O Umudun sesi

O Aydınlık neferi,

Ondan öğrendiğimiz her zaferi,

taçlandırmaktır onu yaşatmak, kavgasını yaşatmaktır.

Hep aydınlıktı yüzü.

her akşam aydınlanırdık, yaşardık gündüzü,

Mazlum milletlere yıldızdı,

emperyalizm mahv ve perişan olacak diyen yüreğimizin sesiydi O umudun gülen, içten habercisi, bizden biri olduğundan çok sevdiğimiz Teoman.

Biz her akşam and içtik ekran karşısında, varlığımız Türk varlığına armağan.

Büyük milletine ay yıldızdı, aşığı olduğu vatan toprağından yükseldi şimdi göklere,

zaferi muştulayan sesi bizim sesimizdi,

içtenliğin, umudun sesi, O sesi çoğaltmaktır, Teoman'laşmaktır günün görevi.

KARİKATÜR: TUNCAY BATIBEKİ