TRT belgeseli 'Su Savaşları'nı izliyorum.
Süper bir belgesel. Önce ön yargılı yaklaştım, Afrika'da ne işi var Türk mühendislerinin dedim.
Sonra izlemeye başlayınca, uzun zamandan beri beni bu kadar içine çeken bir belgesel izlemediğimi fark ettim.
Bu bölüm Madagaskar' da geçiyor.
Madagaskar Doğu Afrika'da bir ülke.
Temiz suya ulaşabilmeleri için günde iki defa çıplak ayakla 10 km yol yürümek zorunda kalan 910 yaşlarında zayıf çelimsiz çocukları görünce yüreğim acıdı.
Ama benim canımı acıtarak mutlu eden başka bir olaya da, belgesel sayesinde şahit oldum.
Madagaskar'da: Siyahi bir vatandaşın duygu yüklü konuşmaları:
"Biz 1919 yıllarında ninemin küpelerini istiklal harbinde Türkiye' ye göndermiştik , bugün temiz suya kavuşalım diye Türk devleti bize mühendislerini göndermiş" diyen kara tenli ışıl ışıl zeytin gözlü çocuklar beni çok duygulandırdı.
Yani Kurtulus Savaşındaki, düşmanlarımıza karşı Afrika ülkelerinden Sömürgeliğe karşı çıkmak adına ellerindeki ufacık kıymetlerini bize göndermişler.
Ve çocuklarına da bunu anlatmışlar.
Malın azından verilen, gönülden yapılan yardımlar ne kadar özel öyle değil mi?
Konuyu fazla uzatmak istemiyorum izlemenizi tavsiye ederim.
Afrika'yı sömüren o Emperyalistlerin Türkiye üzerindeki planlarını görelim diyorum
Eminim izlemeyenleriniz var ise iyi ki izledim diyecek.
Bırakın kadın ve yemek programlarını zaman hakkı için zamanımızı daha hayırlı programlar izleyerek geçirelim.
Başkalarının mutluluğu ile mutlu olabilen o güzel yürekli insanlara selam olsun.
Birsen Yirmibeş
