Bazı acılar dile kolay, bazıları kelâma dahi ağır. Kalp inciten bir çağa düştük. Zulüm her zamankinden daha büyük bir baskıyla göğüs kafesimize oturdu. Kelimeler yetersiz; ama susmak intihar. Öyle ki susarsak bir daha insan vasfının hiçbir rütbesinde varlığımızı tanımlayamayacağız. Susarsak bütün ezberler yıkıma uğrayacak ve bütün kelimeler lügatten düşecek. Susarsak ciğere çekilen oksijeni tabiata iade ederken ses tellerinin titreşiminden gök kubbeye ulaşan sadakatli bir sözün membaı olamayacağız. Evet, ilk hissedişte kifayetsiz bütün kalem ucu izler ve faydasız bütün anlamlı ses birlikleri. Ne var ki gayretin meyvesi, ilahi müjdenin kalbe üfleyen neşesidir. Bir damla suyun varlık mücadelesi, okyanuslara meydan okuyan bir hayat pınarıdır. O bir katre suyun hâlisane yaşamak ve yaşatmak inancı, azgın yangınların söndüğü bir sağanak intibahıdır.

SESİMİZ KISILANA KADAR KATİLE KATİL DİYECEĞİZ

Öyleyse yetersiz diye anlamları içe hapsetmek, geçersiz diye zalime “Zalimsin” demeden akreple yelkovanı incitmek ve tesirsiz diye elden geleni, asırlar ve yollar boyu gerilerde yol kenarına bırakmak, ancak ve ancak Rabbinden ümidi kesenlerin, acıya parmak ucuyla da olsa dokunuşa tenezzül etmeyenlerin ve zalimi, yakıp yıkarkenki gaddar anatomisiyle izleyip de güçlü zanneden sanrılı zihinlerin niteliksizliğidir.

Her dilde ve her nefeste, ses ve söz yettiğince, kalemler tükenene ve eller nasır tutup sesler kısılana kadar İsrail’in ve ekürisi ABD ile İngiltere’nin “zalim, işgalci, soykırımcı, terörist, katil ve hırsız” olduğunu bağırmak zamanıdır. Zalimlerin cebine, düşkün zevklerin ve kan içici temayüllerin metaına hizmet edecek dolarların girmemesi gayretinde; bütün siyonist ürünlerini boykot etmek ve boykot etmeyenleri de boykot etmek hengâmıdır.

DOYUMSUZ ŞEYTANİ VARLIK

Terörist İsrail, 1948’den beri Filistinlilerin topraklarını, evlerini, ekmek teknelerini çalıyor, evleri basıp çalıyor çırpıyor, çocukları kaçırıp hücrelere atıyor, işkence ve her türlü adi eylemle canlarını yakıyor, yetmiyor, öldürüyor, organlarını çalıp iğrenç ticaretiyle gövdesini semiriyor. 7’Ekim’den bu yana da masumların üzerine bomba yağdırıyor. Evleri, yolları, okulları, camileri, kiliseleri, hastaneleri yıkıp; yolda yürüyen kervanları, doktorları, hastanede tedavi gören insanları, anneleri, babaları, çocukları ve kundaktaki bebekleri öldürüyor. Zalimin doyumsuz şeytanî varlığı, hiçbir acı ve zulümle tatmin olmuyor. Yakıp yıktığı Gazze’nin yorgunlarına gidecek bir lokma ekmeği, bir yudum suyu ve dahi ağrılarını dindirecek ilaçları bile talan ediyor. Gazze’de 36 bin canı katleden, binlerce insanı yaralı, binlerce insanı aç susuz ve binlerce insanı da enkazın soğukluğunda bırakan caniler, şimdi de evlerinden, yurtlarından sürdüğü, kalbi ve bedeni yaralı Filistinlileri, Refah’ta yakıyor.

AZALA AZALA BİTECEKSİN

Ne yapsalar boş! Zalim elini her kana buladığında Rabbim planlarını başlarına yıkıyor. Hiç ummadıkları kadar Filistin bayrağı dalgalanıyor yerküre üzerinde. Ahmak zihinlerine sığdıramayacakları kadar insanlar İslâm’la şerefleniyor. Sığ hissedişlerinin erişemeyeceği raddede insanlık Siyonizm'e lanet okuyor. 7’Ekim’de Gazze’de başlayan soykırım, Refah’a gelene dek dünyayı ikiye ayırmıştı. Refah saldırısına dek; bir kısım insan arzulu bir meyille ve bir kısım insan da siyonist masallarının uyuşturan nağmesinde Hamas’ın sivil öldürdüğü ve İsrail’in kendini savunma hakkı olduğu (!) hezeyanını sindirmişti. Ne var ki; Refah saldırısıyla birlikte suskunların da sese ve söze sahip olduğu bir yeni kımıldanışla daha sarsıldı kâinat. Düne kadar Filistin’i yok sayıp İsrail’in soykırımına kör olanlar dahi; ellerine aldıkları vicdan çanaklarında Refah yangınına su taşımaya çalışıyor. Artık dünyanın büyük bir kısmı siyonizmin Filistin soykırımına ve diğer insanlar üzerindeki tehditkâr varlığına direnişe dâhil olmanın veladetinde. Azala azala bitiyorsun KATİL İSRAİL.