Tarih, 29 Ağustos 1958..
Cumhuriyetin kuruluşundan sadece 35 yıl sonra..
İstanbul Karaköy limanına bir Amerikan şilebi yanaşıyor..
Güvertede üzeri Türk ve Amerikan bayraklarıyla süslenmiş büyük bir pankart..
"3.000.000'NCU TON AMERİKAN BUĞDAYI"
Sahilde coşkulu bir kalabalık...
Bando, mızıka..
Davul, trompet..
Bazen de Celal İnce'den "Yaşa Amerika" dostluk şarkısı...
“Amerika Amerika...
Türkler dünya durdukça...
Beraberdir seninle...
Hürriyet savaşında..
Bu bir dostluk şarkısıdır...
Kardeşliğin yankısıdır...
Kore’de olduk kan kardeşi..
Sönmez bu dostluğun ateşi"
* * *
Amerikan elçilik yetkilileri ile Türk diplomatlar konuşma üzerine konuşma yapıyor.
Dost Amerika...
Kardeş Amerika..
Yaşa Amerika..
*. *. *
Halk sevinç içinde..
Neye seviniyorsa!..
Gemide sadece buğday yok..
Ambarı arpa, mısır, konserve sığır eti, peynir, süt tozu, pamuk tohumu, soya fasulyesi yağı ile dolu..
Adı, Amerikan Yardımı..
Ama Türk halkının cebinden çıkan para yaklaşık 20 milyon dolar.
*. *. *
İş bununla da bitmiyor..
İki ülke arasında 12 Kasım 1956 tarihinde imzalanan sözleşmede Amerikan hükümeti emrediyor.
Benim belirlediğim kapasiteden fazla buğday ekmeyeceksin..
Emredersiniz ekselansları..
Sadece benim verdiğim tohumu kullanacaksın..
Emredersiniz ekselansları..
Hiç bir ülkeye buğday ihraç etmeyeceksin.
Emredersiniz ekselansları.