Afrika, sadece Osmanlı döneminde mutluydu. Endülüs'ün 1492'de düşmesiyle Müslümanlar, tek kurtuluşun Osmanlı İmparatorluğu olduğunu gördü ve yardım istedi. 'dan, Cezayir'den, Tunus'tan, Fas'tan feryatlar yükseliyordu. Osmanlı, Anadolu'dan binlerce askeri uğurladı. 1516'da Cezayir'de Osmanlı askerleri, coşkuyla karşılandı. , herhangi bir anlaşma olmamasına rağmen 'de gemileriyle faaliyet göstermeye başladı. O dönemde 'daki topraklarımız arasında Tunus, Cezayir ve Trablusgarb eyaletleri bulunuyordu. Cezayirli korsanlar, ABD gemilerine el koyup yağmalıyor ve denizcileri esir alıyordu. Amerikalılar gemilere yapılan bu saldırılara karşı korunmak istiyordu....
İŞTE O ANLAŞMA
ABD, Akdeniz'de gemilerini rahatça yüzdürmek için Osmanlı'nın kapısını çaldı. III. Selim'in hükümdarlığı döneminde Cezayir yöneticileri ABD'yle 5 Eylül 1795'te Türkçe bir antlaşma imzaladı. 23 sayfalık anlaşmada  aslanlı komutan Hasan Paşa'nın mührü ve imzası vardı. Antlaşmanın girişi "İş bu 1795 senesinde hâlâ Amerikan ceziresi eyaletlerine mutasarrıf George Washington namlı Amerikan Hakimiyle, Saadetlü 'nın ittifakıyla bu sulhu salahımız metin ve muhkem olup, sabit olmuştur" diye başlıyordu..
HER YIL 12 BİN ALTIN
ABD
, buna göre Cezayir'de bulunan esirlerin bırakılması için Cezayir Beylerbeyi Hasan Paşa'ya 642 bin 500 dolar "haraç" verecek. Her sene 21 bin 600 dolar (12 bin altın) tutarında vergiyi de ödeyecekti. ABD Kongresi, anlaşmayı 7 Mart 1796'da onayladı. Amerika bu vergiyi 19. asrın ilk çeyreğine kadar 20 yıldan fazla ödedi. ABD'nin 225. yıldönümünde 'nin arşivinde ortaya çıkan belgenin dili, 'Original in Turkish' diye açıklanmıştı..